نیما

برای نیما می نویسم

مرا ببخش !

نمی دانستم ...

پدر می تونه خیلی چیزارو تحمل کنه

اما !

نمی تونه غم رو توی چهره بچه اش شاهد باشه

و من

شاهد چنین غمی بودم ...

امروز برایم گفت

ووقتی حرف میزد

توانش را از دست داده بود

من

صدای لرزانش را

تا عمق جان

حس می کردم

من صدای بارانی اش را می شنیدم

صدای مرطوب عشقی که به تو داشت

من امروز او را دیدم

در حالی که

سراسیمه

در کوجه های خاطره می گشت

و نشانیه تو می پرسید

و تو ایستاده بودی

آنجا !

در همان کوچه...

برایش نوشتم

نیما را دوست دارم اما

نمی دانم چرا لجم گرفته

و من صدای تورا نمی شنیدم

و فریاد تو به من نمی رسید.

تو

دور بودی

خیلی دور

امروز تو را هم حس کردم

اسم تو نیماست

و نیما

نیمی از توست و نیمی از ماست

اگر از من بپرسند

بهترین خاطره تو کدامست

با حسرت خواهم گفت

عشقی که به زهرا داشتم

و امروز

زهرا فقط یه خاطره است

خاطره ایکه

با من پرواز خواهد کرد

نیمای عزیزم

پدر، زیاد مزاحم نیست

فرصت اندک است

نگذار عشقت تنها یک خاطره شود

چشم بهم بگذاری

میشوی ، پدر

با حسرتی که

همیشه  با تو خواهد بود.