یکبار برای همیشه...

من آنقدر ساده هستم که گاهی گیج می شم!!

هیچوقتم نخواستم دنیای قشنگمو با واژه های نامفهوم،

کلمات من درآوردی روشنفکر مآبانه ،چرت و پرت های امروز و

دیروز فردا خراب کنم

برای همینه که از همه چی می گریزم

چیکار دارم به این و اون

هرکی زندگی خودشو داره

منم با خلوت خویش دلخوشم ، جرمه؟

این احساسی هست که دو سه روزه باهاش دست بگریبانم.

من که نمیدونم چی شده

حرفی هم که نمیزنی

فقط یه چیزائی مینویسی که جز خودت کسی سر در نمیآره

خب منم با این فرصت محدود میآم از حال و روزت باخبر شم که

می خوره تو ذوقم !!

کاری هم که از دستم بر نمیآد یعنی اگر هم بر بیآد دنیای

مجازی این اجازه رو بمن نمیده تاثیری داشته باشم

 بنابر این باید بشینم و غصه بخورم که

فلانی چش شده ، چیکار کنم خدا ؟

کاش اصلا سکوت می کردم که فکر کنی منم مرده ام

کاش اینجارو دوباره باز نمی کردم

کاش دلم طاقت می آورد و جواب پدر گفتنتو نمیدادم

آخ که خسته شدم از دست شماها

من که نمی تونم اونجا کامنت بذارم

نمی خوام اسمم اونجا ثبت بشه که یه روزی پاکش کنی

هرچی بخوام اینجا می نویسم

چه بخونی و چه نخونی می نویسم

شایدم دیگه اونجا نیآم چون اذیت می شم

من نمی تونم ناراحتی تورو شاهد باشم

کاری نکن که از تو هم بگریزم

خدارو شاهد می گیرم که اینکار رو می کنم

امتحانشم مجانیه

این گوی و این میدان

نظر رو هم باز گذاشتم تا غر غر نکنی

اینجا غیر از تو هیچکسی نمیآد

یعنی خودم دلم نمی خواد کسی بیآد

برام بنویس چی شده

تا زمانی که ننویسی  منم هیچی نمی نویسم

تازتم اگه دروغکی بنویسی می فهمم...