زهرا (س)

اینجا یه دنیای قشنگیه که می تونم با خودم نجوا کنم

و این تصاویر،

لحظه های گذر عمر منه که جائی توی این دنیا ثبت شده

و این موسیقی همان نجواست .

نمی دونم چه کسی یا کسانی میتونن بیان اینجا و این دنیا رو ببینن !

اما آنچه که مسلمه ، گاهی فقط یکنفر به اینجا سرک میکشه وهر از گاهی

هم باهام حرف می زنه...

نجوای من عمومیت نداره و باید در تنهائی و سکوت ابراز بشه

چه آنچه عمومی است همان دنیای بی درو پیکریست که شاهدش هستیم.

گفته ها زمانی تاثیر پذیرند که مخاطب مشتاق پذیرش باشد نه آنکه هر که

ساز خودش را بزند و خر خود را براند.

دیدم نوشته بودی چرا چیز های ساده به نظر پیچیده می آید؟

نوشتم پیچیدگی از ماست و الا صراط مستقیم است.

باید الگو مناسب باشد.

آن جوان که عکس خودرا بر طاق دیوار وبلاگش حک کرده و به نظر

آرام می رسد نوشت:

حالا نمی شود الگوی ما انسانهای موجه باشند و حتما باید همانی که تو

معرفی میکنی باشد؟

فکر کردم چقدر باید حساس شده باشد که اینگونه فریاد می کشد !

و بعد افسوس خوردم

افسوس نه برای او

بلکه برای انسانی که هنوز ناشناخته است

زهرا را هنوز نمی شناسند

بی جهت نبود که وصیت کرد در تاریکی شب و ناشناس به خاک سپرده شود.

آیا کسی می داند او کجاست؟