غروب روز پنجم...
غروب روز پنجم ،
یه عالم دیگه ئی داشت .
پنجره اطاقم ،
درست رو به غروب باز میشه ،
فضای وسیعی از آسمون در مقابل این پنجره نمایونه.
تکه های ارغوانی متمایل به سرخ ابرها
در بین راه غروب
اشکال دل انگیزی دارند
خیالم اوج میگیره
میره تا اون دور دورا
شایدم دنبال تو میگرده !
ستاره تو
از اون ستاره هائیست
که هنوز هوا تاریک نشده پیدا میشه
کسی نمی دونه
اسم این ستاره چیه
نه بزرگه ، نه کوچیک
شایدم اندازه یه حبه انگور
نمیگم کجای آسمونی چون
ابرا میآن
پرده میشن
نمیذارن بدرخشی
نمیذارن که پدر شاهد
شادیه تو باشه
همیشه حال تورو
از او می پرسم
گاهی خندونه و بعضی وقتا هم
دل می سوزونه
حالا من کنار این پنجره واسادم
تو اونجا، روی دریا
میبینی ؟!
حرفای من شعره
تو این غروب زیبا ...
وقتی نباشی...
خب دلم تنگ شده !
مگه وقتی تو دلت تنگ باشه چیکار میکنی؟
منم مثه تو
بر میگردم پیش خاطراتم
دنبال لحظه ها میدوم
باهاشون گرگم به هوا بازی می کنم
گاهی جوَ اونا منو میگیره
میرم توی فضای خاطره و گم میشم...
توی این فضا، دس کسی بهم نمی رسه
کسی نمی دونه کجام
بعد احساس می کنم سبک شده ام
بال می زنم و بهر کجا که دلم بگه میرم
آهای...فکر بد نکنی ها
دل پدر هر جائی نیست
مخصوصا این روزا که سخت آشفته ست
و...بسیار تنها...
دیدی !؟ بچه های کوچیک
وقتی توی خیابون
مادرشونو گم میکنن چه حالی دارن ؟
دل پدر، همونطور لرزونه
ونگران...
دس خودم نیست
کاش اینقدر وابسته نمی شدم
وقتی صدای تو نباشه
سکوت ، بوی غم میده
یه احساس ترس فضای دلمو پر میکنه
هزار بار دق مرگ میشم تا دوباره
برگردی.
از بس آیة الکرسی خوندم
از بس لکو لوچم بین این جماعت بازو بسته شده
از نگاهها معلومه مردم چی فکر می کنن
شاید یه نگاه
خیلی محترمانه بهم بگه:
پدر شما خلین ؟
و منم در کمال فروتنی بهش میگم:
آره...
و این درست در لحظه ایست
که دعایم بسوی تو پرواز می کنه...
بوی گندم...
بوی گندم مال من هر چی که دارم مال تو
یه وجب خاک مال من هرچی میکارم مال تو
اهل طاعونی این قبیله مشرقیم
تویی این مسافر شیشه ای شهر فرنگ
پوستم از جنس شبه پوست تو از مخمل سرخ
رختم از تاوله تنپوش تو از پوست پلنگ
من به فکر یه اتاق اندازه تو واسه خواب
تن من خاک منه ساقهء گندم تن تو
تن ما تشنه ترین تشنهء یک قطره آب
شهر من شهر دعا همه گنبداش طلا
تن تو مثل تبر تن من ریشهء سخت
طپش عکس یه قلب مونده اما رو درخت
تو آخه مسافری خون رگ اینجا منم
تن من دلش می خواد زخمی دست تو بشه
حالا با هر کی که هست هرکی که نیست داد میزنم
بوی گندم مال من هر چی که دارم مال تو
یه وجب خاک مال من هرچی میکارم مال تو
احساس مبهم...
نمی دونستم او کیه !
تو هم که چیزی بهم نگفته بودی
من چیکار بایستی می کردم؟
آروز هام چی ؟
اون همه دعا ئی که برات کرده بودم چی؟
قول و قرارم با سعید، با مادر
یعنی باید همه رو میذاشتم زیر پام ؟
نه...نمی تونستم
من پدرم
پدر نمی تونه ناراحتی بچه شو ببینه
حتی اگه به ظاهر
اون بچه بخواد خوشحال بشه
از خدا مدد خواستم
خیلی زود با او آشنا شدم
چیز زیادی در موردش نمی دونم
اما احساسشو درک کردم
با همون چند خطی که نوشته بود.
بدون اینکه بداند ، دوستش دارم
بدون اینکه مرا بشناسد ، برایم آشناست
خدا کند همآنی باشد که باید بود
گرچه سیب تو هنوز در هوا می چرخد
عکس احساسش را برداشتم
تورا در آن احساس جای دادم
و تصویری شد که میبینی
بگذار بیآید ببینم کیست
چه می خواهد
کاش این احساس هرز نرود
خدا قهرش می گیرد
دعا کن سالم باشیم...
قول نیم بند...
به من قول داده بودی
اما قرارت را شکستی
و رسم روزگار
همیشه اینگونه بوده است .
نگران شدم
چه پیش آمده است
که اینگونه یاری می طلبد !
و هنگام اذان مغرب
در برگشتم به خانه
آرامتر قدم می زدم
تا فرصت رازو نیازی بی هنگام
از دست نرود...
حرف هایم با خدا
صادقانه بود
زمزمه می کردم
و برای تو آرامش می طلبیدم
چندین بار
به کوچه تنهائی هایت
سر کشیدم ، شاید باشی
اما نبودی
وبعد...
صدایت را شنیدم
از پشت حصار تردید
و برایم گفتی
آنچه را که نباید میگفتی
دلم برایت نسوخت
برای عزیزانت سوخت
مادر و دائی
که هردو غریب بودند
و پدر ...تنها
آنچه بود برایت گفتم
و نوشتم
نمی دانم چه خواهی کرد
اما
میدانم که خدا با توست
دست حق بهمراهت...
زمزمه...
احساس می کنم
باز یافته ام
سالهای خشکیده شدنم را
در فراغ تو...
صدای تو
بوی زتدگی دارد
در برهوت ابهام
آنگاه که میگوئی
پدر...
چشم براهت مانده ام !
کجا هستی؟
دلم تورا می جوید
تورا می خواهد
ای همیشه از پدر، دور
و ای محسوس ترین حس
دلم برایت پر می کشد
نمی دانم به کدام سو
و میماند همیشه
بین شک و تردید
پدر ...فریاد می زند
در کوچه های غربت
و تو ایستاده ای
در انتهای حسرت
کجا می توان شنید
چیزی آزارم می دهد
شاید نبودنت
وقتی بیآئی
من کجا خواهم بود ؟
نامه...
می خوام یه قصری بسازم
پنجره هاش آبی باشه
من باشم و تو باشی و
یک شب مهتابی باشه
می خوام برات از آسمون
یاسای خوشبو بچینم
می خوام شبا عکس تورو
تو خواب گلها ببینم
می خوام که جادوت بکنم
همیشه پیشم بمونی
از تو کتاب زندگیم
یه حرف رنگی بخونی
امشب می خوام تا خود صبح
فقط برات دعا کنم
برای خوشبخت شدنت
خدا ، خدا ، خدا کنم
امشب می خوام رو آسمون
عکس چشاتو بکشم
اگر نگاهم نکنی
ناز نگاتو بکشم
می خوام تورو قسم بدم
به جون هرچی عاشقه
به جون هر چی قلب صاف
رنگ گل شقایقه
یه وقتی که من نبودم
بی خبر از اینجا نری
بدون یه خدافظی
پر نزنی تنها نری
یه موقعی فکر نکنی
دلم برات تنگ نمیشه
فکر نکنی اگه بری
زندگی کمرنگ نمیشه
اگه بری شبا چشام
یه لحظه هم خواب ندارن
آسمونای آرزوم
یه جرعه مهتاب ندارن
اصلا بگو که دوس داری
اینجور دوست داشته باشم
اسم تورو مثل گلا
تو گلدونا کاشته باشم
حتی اگه دلت نخواد
اسم تو ، تو قلب منه
چهره تو یادم میآد
وقتی که بارون میزنه
ای کاش بدونی چشاتو
به صدتا دنیا نمیدم
یه موج گیسوی تورو
به صد تا دریا نمیدم
به آرزوهام میرسم
وقتی که تو پیشم باشی
اونوقت ، خوشبخت میشم
مثل فرشته ها تو نقاشی
تا وقتی اینجا بمونی
بارون قشنگ و نم نمه
هوای رفتن که کنی
مرگ گلای مریمه
نامه داره تموم میشه
مثل تموم نامه ها
اما تو مثل آسمون
عاشقی و بی انتها
( مریم حیدرزاده )