هفته پیش یه مادر خوب و مومن رو از دست دادیم
او مادر یکی از همکارانم در اینجا بود
درست در ظهر عاشورا به خاک سپرده شد
خوش به حالش
تازه بعد از سی سال در جائی دفن شد
که قبلا شوهرش آنجا به خاک سپرده شده بود
باز هم خوش به حال این دو یار
که بعد از این همه سال دوری دوباره
همدیگر رو در آغوش گرفتند
اما اینبار با آن بار تفاوتی بس عظیم داشت
حالی داشتم و شعر گونه سرودم...
مادر هنوز زنده بود
در لحظه های بیم و امید
گاهی نگاه بر درو دیوار می نمود
آنگاه از فشار درد
بی حال می غنود
من در کنار مادرو مادر کنار من
از پا فتاده مادر شیرین زبان من
شب ها در التهاب
هر لحظه انتظار
شاید خدا دوباره
مادرمان را به ما دهد
اما نخواست ،
فرصت یک ناله هم نداد
نا گه به نیمه شب
مادر ز پا فتاد
باور نمی کنم
که مادرمان بی خدافظی
ترک دیارو یارودل واین جهان کند
آیا شنیده اید
که مادر،
در نیمه های شب ،
فرزند عاشق خودرا رها کند ؟
افسوس ! مادر خوبم وداع کرد
چون مرغکی که بال گسسته
ترک منو، ما و دیار کرد