فعلا...

 

هر لحظه که رویای تو می آید پیش

غافل شوم اززندگی و هستی خویش!

چندیست  فسرده و غمینم  پی  دوست

آن دوست رها کرده خودوخانه خویش

این راز بماند که چه سان محو توام

دلداده نمی کند عیان محنت  خویش

روزیکه  قیامت  خدا سر   برسد

آگاه شویم  ونادم از کرده خویش 

گاهی  طبعم گل می کنه و یه چیزی میگم

نمیدونم که میشه اسمشو شعر گذاشت یا نه !

هرچی هست همینه

یه احساسی بهم میگه باید دست از همه بکشم

برم جائی که آدماش کمتره و طبیعتش بیشتر

برم جائی و با خودم خلوت کنم،

فکر کنم،

و سعی کنم کمتر به اوضاع جاری بپردازم

از نوشتن خسته شدم

حتی از آمدن پیش تو

باید مدتی ساکت باشم

این دلیل عدم علاقه ام به تو نیست

خودم خسته هستم

این بار بخش نظرات رو باز می گذارم تا اگه اومدی و

خواستی چیزی بنویسی ،بنویسی

حالم که بهتر بشه شاید دوباره بیآم

فعلا تا مدتی به من اجازه بده از همه دور باشم

این به صلاح منه...