خدایا چه کنم؟

من دارم در اوج تلاطم روحی و احساسی کسی می نویسم که برام خیلی عزیزه

درسته که برات ناراحتم اما من فقط پدرم و قدرتی بیش از این ندارم

پدر فقط میتونه به نوعی آرامش دهنده باشه ولی نمیتونه احساس تو رو تغییر بده

با اینکه پاسی از شب گذشته و من تازه از راه رسیده ام معذالک

طبق معمول هر شب باید سخنی با تو داشته باشم.

خب تو میدانی که دیروز را مهمان سعید بودم

این بار هم موقع اذان ظهر در کنارش نماز خواندم

فقط تاب نیاوردم و با تو ارتباط بر قرار کردم

دوست داشتم هنگامیکه به چشمانش نگاه می کنم صدای تورو داشته باشم

برای من این شیرین ترین لحظه بود

سعید به من قول داده است که تو هرچه زودتر آرامتر شوی

عشق او به تو چنین معجزه ای را نشانت خواهد داد

اگر در اعتقاداتت ثابت قدم باشی ، برای تحول نا بهنگامی که رخ داد قطعا

شکر گزار خواهی بود

توصیه می کنم یا کاری را به خدا واگذار نکن و یا اگر میکنی به آنچه پیش

می آید راضی باش

دیروز ، در شهر شما نگاهم جستجو گر چهره ای بود که بتوانم ایمانش را

به تو تشبیه کنم

تلاشم بیفایده بود چون هیچ کس چون تو نبود

امیدوارم هرچه زودتر خودت را باز یابی

من نگران توام...

نگران...میفهمی؟