امانت

بگذریم...

کار از این حرفا گذشته

باید در شرایط اتفاق بود و قضاوت کرد

از اینکه تو خیلی مهربونی شکی ندارم و خدارو شکر می کنم

و آرزو دارم قلبی به ظرافت دل تو داشته باشم

اما محض آگاهی تو میگم که خیلی ها از سادگی ما سوء استفاده می کنن

چهار سال تحمل کم نیست

و من طاقتم بیش از این نبود

حتما اشتباه کردم اما کجا نمیدونم!

برویم و به قصه خودمان بپردازیم که این لحظه غنیمت است

نیتی را که نزد سعید به امانت سپردم تا به تو بدهد حکایتی دارد

من به دعا بسیار اعتقاد دارم

مدتها بود که فکر می کردم چه کنم تا تو آرام باشی

خودم آرامشم را مدیون دعا میدانم و همیشه با چنین ایمانی زندگی کرده ام

بعد به نظرم رسید چیزی را که همیشه با خود داشتم و برایم بسیار عزیز بود

به تو بدهم

از روزیکه تصمیم به رساندن آن به تو کردم  به دلم برات شده بود که

این دعا میتونه در سرنوشت تو اثر مثبتی داشته باشه اما نمیدونسم چگونه

باید به تو برسد

فکر کردم بهترین راه گذاشتنش پیش سعیده

حتی اعتقاد داشتم که این راه رو خود سعید جلوی پایم گذاشته است

این بود که آمدم و با خیال راحت اونو سپردمش دست بابا

مطمئنم که به هیچ کس جز تو نمیدهد

اگر تقدیر چنین بود که دیر یا زود آن امانت به تو برسد ، هرگز اونو

 از خودت جدا نکن

همیشه همراهت باشد

هرروز نگاهش کن

مطمئنم که برایم از ظهور معجزه ای باور نکردنی خواهی نوشت

اگر چنین بود ، پدر را دعا کن

و اگر غیر از این دیدی ، نفرینش کن

به خدا می سپارمت...