چرا...؟

نمیدونم چی شده !!

به منم که هیچی نمیگی...

همینطور مات و مبهوت موندم

گاهی فکر می کنم بخاطر آزمونت و تصورات بعد از اونه که تو ناراحتی

گاهی هم فکرم حول شرایط پیش آمده در روزهای گذشته می گرده

هرچی باشه تورو عاقلتر از این حرف ها میدونم که وقتت رو بیهوده به

مسائلی معطوف کنی که چندی بعد با پوزخندت مواجهه...

وقتی بهت میگم همیشه دعا کن و بگو

اللهم وفقنا لما تحب و ترضی

خب فکر می کنم صادقانه باور می کنی و با خدا هم ارتباط برقرار میکنی

بنابراین دلیلی نمیبینم که احساست در جای دیگه ای  بگونه ای که

متوقع نیستم نوشته بشه و حرفای پدر هم هیچ تاثیری نداشته باشه

دیروز که اون متن رو در پست نوشته هات می خوندم ، جا خوردم !!!

صادقانه میگم که دوست ندارم از تو نا امید بشم

اما گاهی هم دست خودم نیست و تحت تاثیر نوشته های تو که حاکی از

احساس درونیه توئه واقعا نا امید می شم

خب دوست دارم به مسائل بالاتری فکر کنی

دوس دارم معلم جامعه خودت بشی

دوس دارم الگوی دیگران باشی

این ها خیلی برای من مهمه

اما سکون تو و تمرکزت روی مسئله ای که هیچ نفعی برات نداره منو زجر میده

خب من به عنوان یک پدر نمی خوام باور کنم  که تو با دیگران

هیچ تفاوتی نداری

در طول ارتباطم با تو ارزشهای زیادی رو که مطمئنا ذاتی هست در تو دیده ام

و اگر میبینی پایبند و وابسته تو شدم بیشتر بخاطر همون ارزشهاست

اگرخدای ناکرده بخواد به این ارزشها خدشه ای وارد بشه نمیدونم چه باید بکنم.

بنابراین روی نکته شخصیتی تو تاکید زیادی دارم و امیدوارم هرچه زودتر

بتوانی خود گمشده ات را بیآبی...

اینکه تا پایان آزمون ممکنه اینجا نیآئی از نظر من خوبه و تمرکزت در این هفته

بر روی مبانی اهدافت چیزیست که منهم با اون موافقم

بنابراین سعی می کنم تا پایان کار آزمون هیچ ارتباطی نداشته باشم

و تنها به دعا بسنده می کنم تا شاید فرجی بشود

مواظب سلامتیت باش

و کماکان توصیه می کنم بخدا توکل کنی

اللهم وفقنا لما تحب و ترضی